UITSTRALENDE PIJN EN TINTELINGEN OF VOOSHEID IN DE BENEN als gevolg van slijtage van tussenwervelschijven
‘Dokter, ik heb al jaren pijn in de rug en kon daar wel mee leven, maar nu heb ik ook last in de benen en dat neem ik niet’
Door de slijtage van de schijven in de rug zullen de schijven wat inzakken (te vergelijken met een platte autoband). Dit heeft voor gevolg dat de schijf wat uitpuilt (protrusie) en dat de aanpalende wervels dichter bij mekaar komen. Zodoende wordt de opening door de welke de zenuw uit de wervelkolom treedt als maar kleiner. Wanneer de zenuw onvoldoende plaats heeft zal er een voosheidsgevoel onstaan of tintelingen in het verloop van deze zenuw. Elke zenuw verzorgt een specifiek deel van het been, en door te tonen waar in het been de klachten worden ervaren, kan de rugspecialist bepalen welke zenuw nu juist klem zit. Na een tijdje kan er ook pijn opkomen in het been of ook typisch een vermindering ontstaan van de afstand die te voet kan worden afgelegd (neurogene claudicatie).
De behandeling wordt in den beginne best gevolgd door de huisarts. Naast radiografieën en scanners kan men hier ook onderzoeken aanvragen van de zenuwen zoals bv een EMG (met haarfijne naaldjes door de huid te prikken kan men de werking van de zenuwen nagaan). Als behandeling staat op het menu: medicijnen, vermageren, stoppen met roken, rugspier- en buikspieroefeningen, kinesitherapie, osteopathie, acupunctuur, injecties (ook soms epidurale injecties), een corset (lumbostaat), aanpassen van de werkomstandigheden, een beter bed enz.
Als al dit niet meer werkt kan men zich de vraag stellen ‘KAN EEN OPERATIE MIJ HELPEN?’
In de meeste gevallen wel. Het princiepe bestaat erin de vensters door dewelke de zenuwen uit de wervelkolom treden te verbreden. Dit gebeurt ZONDER de mekaniek van de rug aan te tasten. De schijven en gewrichten blijven onaangeroerd. De huidige spitstechnieken laten ons toe te zeggen dat de kans dat iemand zich, laten we zeggen, enkele maanden na zijn operatie beduidend beter voelt, rond de 95% schommelt. Dit wil niet zeggen dat een bepaalde persoon 95% beter zal zijn, maar wel dat van honderd geopereerde personen er 95 tevreden zullen zijn en 5 ontgoocheld. Deze laatste zijn meestal diegenen die te lang heben gewacht of die te veel litteken vormen in het operatiegebied. Eigenaardig genoeg zeggen deze patiënten dikwijls dat na de operatie de eventuele rugpijn ook is vermindert, hoewel dit niet het eigenlijke doel was van de ingreep. Toch alvast leuk meegenomen.
De operaties gebeuren onder volledige verdoving, zijn eigenlijk niet pijnlijk, en de hospitalisatie duurt maar enkele dagen. Patiënten kunnen stappend naar huis gaan en een aktieve revalidatie is zelden vereist. Oudere mensen die alleen wonen en geen opvang hebben thuis gaan graag voor enkele weken op revalidatie vooraleer naar huis terug te keren.
